SPOKEN (nog in ontwikkeling)
Beeldende muzikale familievoorstelling over spoken, podcastmakers en depressie.
Ondanks het populaire geloof dat spoken niet bestaan, wonen er drie spoken in dit appartement. Dat klinkt eng, maar valt wel mee. Het enige verschil tussen de spoken en jij is dat een spook een spook is en jij nog niet. Hoogstwaarschijnlijk. De spoken proberen iets van hun leven te maken, maar dat is niet makkelijk wanneer je niet meer in leven bent. Men zegt dat er een spook boven de gootsteen hangt, bezig met een vaat die altijd weer vies wordt. Er hangt een mysterieuze entiteit rond de brievenbus, eeuwig wachtend op een postbode die nooit op tijd komt. Om nog maar te zwijgen over de wekker die iedere ochtend uit zichzelf afgaat terwijl een spook zich klaarmaakt voor een nieuwe werkdag. Tenminste, dat is wat de verhalen zeggen. Maar spookt het echt in dit appartement? Twee podcasters met een hang naar avontuur, een sterke bewijsdrang én een nachtvisiecamera gaan daar vanavond achter komen. In deze aflevering van de Spookcast bezoeken ze het spookachtig appartement van de drie spoken, vastbesloten niet te vertrekken tot de cameraschuwe klopgeesten hen een duidelijk signaal sturen. De spoken, beroofd van hun rustige en veilige appartement, besluiten na de zoveelste provocatie echter dat de maat vol is en dat de podcasters niet langer in hun huis kunnen blijven.
SPOKEN is een muzikale beeldende mimevoorstelling waarmee we met een grote dosis humor en een flink portie slapstick depressie inzichtelijk en bespreekbaar willen maken. Het materiaal dat we op de vloer uitvinden en onderzoeken samen met de acteurs vormt de kern van de voorstelling. In de sleur en het leven-als-eeuwig-dweilen-met-dekraan- open zit een ritme dat de muzikale basis van de voorstelling vormt waarbij de focus ligt op de absurditeit van deze dagelijkse handelingen. Een spook dat éénmaal faalt in het doen van de vaat is wat treurig, een spook dat hier keer op keer in faalt wordt tragikomisch. Deze slapstick beeld- en bewegingstaal heeft griezelige overeenkomsten met de belevingswereld van iemand met een depressie. De ervaring van een eindeloze repetitie, gevoelens van falen en de buitenproportionele moeilijkheid van simpele dingen zijn kenmerkend voor die binnenwereld. Door die wereld echter op deze manier en met humor uit te werken en te laten zien krijgen we afstand om ze vanuit een nieuw perspectief te observeren en opnieuw af te wegen.
Credits:
Regie/concept: Jelle Stiphout
Scenografie en kostuumontwerp: Esther Eveline Sloots
Spel: Lindsay Zwaan, Brent de Vries,
Wieke van Rosmalen & Reggy van Bakel
Geluidsontwerp: Wieke van Rosmalen & Reggy van Bakel
Met dank aan: Samuel A. Bom, Paul Slangen, Stichting Het Verbond & Speelgroep Facet
Beeldende muzikale familievoorstelling over spoken, podcastmakers en depressie.
Ondanks het populaire geloof dat spoken niet bestaan, wonen er drie spoken in dit appartement. Dat klinkt eng, maar valt wel mee. Het enige verschil tussen de spoken en jij is dat een spook een spook is en jij nog niet. Hoogstwaarschijnlijk. De spoken proberen iets van hun leven te maken, maar dat is niet makkelijk wanneer je niet meer in leven bent. Men zegt dat er een spook boven de gootsteen hangt, bezig met een vaat die altijd weer vies wordt. Er hangt een mysterieuze entiteit rond de brievenbus, eeuwig wachtend op een postbode die nooit op tijd komt. Om nog maar te zwijgen over de wekker die iedere ochtend uit zichzelf afgaat terwijl een spook zich klaarmaakt voor een nieuwe werkdag. Tenminste, dat is wat de verhalen zeggen. Maar spookt het echt in dit appartement? Twee podcasters met een hang naar avontuur, een sterke bewijsdrang én een nachtvisiecamera gaan daar vanavond achter komen. In deze aflevering van de Spookcast bezoeken ze het spookachtig appartement van de drie spoken, vastbesloten niet te vertrekken tot de cameraschuwe klopgeesten hen een duidelijk signaal sturen. De spoken, beroofd van hun rustige en veilige appartement, besluiten na de zoveelste provocatie echter dat de maat vol is en dat de podcasters niet langer in hun huis kunnen blijven.
SPOKEN is een muzikale beeldende mimevoorstelling waarmee we met een grote dosis humor en een flink portie slapstick depressie inzichtelijk en bespreekbaar willen maken. Het materiaal dat we op de vloer uitvinden en onderzoeken samen met de acteurs vormt de kern van de voorstelling. In de sleur en het leven-als-eeuwig-dweilen-met-dekraan- open zit een ritme dat de muzikale basis van de voorstelling vormt waarbij de focus ligt op de absurditeit van deze dagelijkse handelingen. Een spook dat éénmaal faalt in het doen van de vaat is wat treurig, een spook dat hier keer op keer in faalt wordt tragikomisch. Deze slapstick beeld- en bewegingstaal heeft griezelige overeenkomsten met de belevingswereld van iemand met een depressie. De ervaring van een eindeloze repetitie, gevoelens van falen en de buitenproportionele moeilijkheid van simpele dingen zijn kenmerkend voor die binnenwereld. Door die wereld echter op deze manier en met humor uit te werken en te laten zien krijgen we afstand om ze vanuit een nieuw perspectief te observeren en opnieuw af te wegen.
Credits:
Regie/concept: Jelle Stiphout
Scenografie en kostuumontwerp: Esther Eveline Sloots
Spel: Lindsay Zwaan, Brent de Vries,
Wieke van Rosmalen & Reggy van Bakel
Geluidsontwerp: Wieke van Rosmalen & Reggy van Bakel
Met dank aan: Samuel A. Bom, Paul Slangen, Stichting Het Verbond & Speelgroep Facet
